Hiking Thai

281.วัดมหาสมณาราม

ลำดับชั้น : วัดพระอารามหลวงชั้นโท   
ชนิด : ราชวรวิหาร
นิกาย : ธรรมยุต
แขวง/ตำบล : คลองกระแซง
เขต/อำเภอ : เมือง
จังหวัด : เพชรบุรี   
พ.ศ.ที่สร้าง : พ.ศ.2386 รัชกาลที่ 3
พิกัด  : 13.10991, 99.93849

***ทำวัตรเช้า 08.00 น.

วัดมหาสมณารามหรือวัดเขา เป็นวัดสร้างสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ ในรัชกาลที่ 3 ประมาณ พ.ศ. 2386 ตั้งอยู่บนเขาสมน ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ 4 โปรดให้สร้างพระนครคีรีขึ้นบนยอดเขาสมน ซึ่งโปรดให้ เปลี่ยนชื่อเป็นเขามหาสวรรค์ พร้อมกับทรงปฏิสังขรณ์วัดเขาเป็นพระอารามหลวง พระราชทานนามว่า "วัดเขาสมณาราม"(เลียนเสียงเดิมคือวัดเขาสมน) โปรดให้ประกอบพิธีผูกพัทธสีมาใน พ.ศ. 2403 ต่อมาโปรดให้เปลี่ยนชื่อ วัดเป็น "วัดมหาสมณาราม"

วัดมหาสมณารามได้เจริญรุ่งเรืองด้วยพระบรมราชูปถัมภ์ ของรัชกาลที่ 4 รัชกาลที่ 5 และรัชกาลต่อๆ มา ตลอดจนศรัทธาของ ประชาชนซึ่งมีมาไม่ขาดสาย

ที่มา : พระอารามหลวงของไทย, สมบัติ จำปาเงิน

279.วัดขันเงิน

ลำดับชั้น : วัดพระอารามหลวงชั้นตรี   
ชนิด : สามัญ
นิกาย : มหานิกาย
แขวง/ตำบล : วังตะกอ
เขต/อำเภอ : หลังสวน
จังหวัด : ชุมพร
พ.ศ.ที่สร้าง : พ.ศ. 2369
พิกัด : 9.95763, 99.07601

วัดขันเงินไม่มีหลักฐานแน่ชัดเกี่ยวกับการสร้างวัดประมาณ ว่าสร้างในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ต้นรัชกาลที่ 3 ราว พ.ศ. 2369 สิ่งที่ เป็นหลักฐานเดิมมีอุโบสถหลังเก่าและพระประธานที่ประชาชนเรียกว่า หลวงพ่ออินทร์หรือพ่อหลวงอินทร์ ต่อมาเมื่อมีการสร้างอุโบสถหลังใหม่ ที่เรียกว่า โบสถ์น้อย ก็ได้อัญเชิญท่านเข้าประดิษฐานเมื่อ พ.ศ. 2514

เขตวัดทางด้านทิศเหนือติดกับแม่น้ำหลังสวนมาก เวลาล่วง มาที่ดินได้ถูกน้ำเซาะตลิ่งพังเสียหายไปประมาณ 10 ไร่ (ของเดิมมี 43 ไร่เศษ) แต่ได้งอกเพิ่มเติมประมาณ 5 ไร่ มีผู้ซื้อที่ดินบริจาคให้วัดอีก 6 ไร่เศษ ฐานะของวัดเจริญขึ้นเป็นลำดับ

ที่มา : พระอารามหลวงของไทย, สมบัติ จำปาเงิน

275.วัดสุวรรณคีรีวิหาร

ลำดับชั้น : วัดพระอารามหลวงชั้นตรี   
ชนิด : สามัญ
นิกาย : มหานิกาย
แขวง/ตำบล : เขานิเวศน์
เขต/อำเภอ : เมืองระนอง
จังหวัด : ระนอง
พ.ศ.ที่สร้าง :
พิกัด : 9.97941, 98.63773

วัดสุวรรณคีรีวิหารเในจังหวัดระนอง เดิมเป็นวัดราษฎร์สร้างในเดือนเมษายน พ.ศ. 2433 (ร.ศ. 109) ในสมัยรัชกาลที่ 5 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จ ประพาสหัวเมืองฝ่ายทะเลตะวันตก ทรงเห็นวัดสุวรรณคีรีทาราม (ชื่อเดิม ของวัด) ประสบภัยธรรมชาติและกลายเป็นวัดร้าง จึงโปรดให้พระยารัตน เศรษฐี ผู้ว่าราชการเมืองระนองจัดสร้างวัดนี้ขึ้นมาแทน พร้อมกับได้พระ ราชทานนามว่า วัดสุวรรณคีรีวิหาร แต่ประชาชนนิยมเรียกว่า วัดหน้าเมือง ตามลักษณะภูมิประเทศที่ตั้งวัด

วัดนี้ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ พ.ศ. 2437 ด้านการศึกษาเปิดสอนพระปริยัติธรรมมาตั้งแต่ พ.ศ. 2480 มีหอสมุดสำหรับประชาชนขนาดใหญ่ เป็นที่ตั้งหน่วยอบรมของ จิตตภาวันและหน่วย อ.ป.ต. อีกด้วย

วัดได้รับยกฐานะเป็นพระอารามหลวงใน พ.ศ.2543 ฉลองใหญ่กันใน พ.ศ.2544

ที่มา : พระอารามหลวงของไทย, สมบัติ จำปาเงิน

273.วัดธรรมบูชา

ลำดับชั้น : วัดพระอารามหลวงชั้นตรี   
ชนิด : สามัญ   
นิกาย : ธรรมยุต
แขวง/ตำบล : ตลาด
เขต/อำเภอ : เมืองสุราษฎร์ธานี
จังหวัด : สุราษฎร์ธานี
พ.ศ.ที่สร้าง :
พิกัด : 9.14352, 99.32715

วัดธรรมบูชา แต่เดิมเป็นป่าดอนสำหรับฝังศพและเผาศพ ชาวบ้านในสมัยนั้นเรียกว่าป่าช้าตอนเรียบ เพราะเมื่อประมาณ 50 ปีเศษ ก่อนสร้างวัด ณ ที่นั้นเป็นที่ฝังศพของนักโทษประหารและเป็นที่รกชัฏมากเงียบสงัดวังเวงปราศจากผู้คน ต่อมาทิดปลื้มชาวบ้านแถบนั้นได้สร้าง ศาลาหลังคามุงจาก สำหรับพระภิกษุมาสวดพระอภิธรรมขึ้นสองหลัง จนมีพระภิกษุรูปหนึ่งไม่ปรากฏนามมาพักอาศัยอยู่ในบริเวณนั้น ชาวบ้านเลยนิมนต์ให้อยู่ประจำ และสร้างขึ้นเป็นวัดชื่อ “วัดดอนเรียบ” พร้อมกับ สร้างกุฏิหลังเล็กๆ ให้ท่านอาศัย ต่อมาเมื่อท่านได้ลาสิกขามีพระธุดงค์ จากวัดอื่นเข้ามาอาศัยอยู่ในปริวาสกรรม คือ หลวงพ่อปลอด เป็นเจ้า อาวาสรูปแรกของวัดนี้ จนกระทั่งมรณภาพ เมื่อท่านมรณภาพไปแล้ว สภาพวัดคล้ายวัดร้างอยู่ระยะหนึ่ง

เมื่อ พ.ศ.2448 มีพระภิกษุรูปหนึ่งมีนามว่า กรับ ญาณวีโร (ท่าน จางวางกรับ ปาลิต) พร้อมด้วยพระอีก 2 รูป เดินทางจากสงขลาไป กรุงเทพฯ เมื่อท่านทั้ง 3 รูป เดินทางมาถึงจังหวัดสุราษฎร์ธานี เห็นสภาพของวัตตอนเรียบก็รู้สึกพอใจในสถานที่ของวัด ท่านทั้ง 3 เป็น นักวิปัสสนาธุระ ครั้นถึงวันเข้าพรรษาท่านทั้ง 3 ก็มาจำพรรษาที่วัดตอนเรียบนี้ ชาวบ้านแถบนั้นประมาณ 40-50 คน ได้ช่วยถางป่าน้อยใหญ่ เพื่อจะสร้างบริเวณนั้นให้เป็นวัด เมื่อสร้างวัดพอเป็นหลักฐานจึงได้ขอตั้งวัด และขอเปลี่ยนชื่อวัดต่อเสนาบดีมหาดไทย ซึ่งในสมัยนั้น กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ยังเป็นกรมหลวงดำรงตำแหน่งนี้ ขณะนั้นกำลังเสด็จตรวจราชการทางมณฑลภาคใต้ จึงได้เปลี่ยนชื่อวัดตอนเรียบ ให้ใหม่เป็นวัดธรรมยุติการาม พระกรับได้ทำการบูรณปฏิสังขรณ์วัดนี้ อยู่ 4 ปี ร่วมกับเจ้าจอมพิณศรี สุพรรณศรี (พิณ ณ นคร) ในรัชกาลที่ 5 นางศรีสุพรรณดิส (จิ๋ว ณ นคร) นางชำนาญ พินิจคงคา (สิน แซ่หลี) คุณนายเกตุ นายฮก-นางตรึก สุวรรณกูล นายแดงนุ้ย นางแตงและ ทายกทายิกาอีกหลายท่าน

ในปี พ.ศ.2452 พระมหาวันเปรียญ 8 ประโยค ได้เดินธุดงค์ มาพักที่วัด พระกรับจึงได้มอบภาระทั้งหมดให้พระมหาวัน และท่านก็ เดินทางกลับเมืองนครศรีธรรมราช แล้วเดินทางเข้ากรุงเทพฯ และอยู่ ในกรุงเทพฯ จนลาสิกขา เมื่อพระมหาวันมาอยู่จำพรรษาตั้งแต่ พ.ศ.2552 ถึง พ.ศ.2454 และลาสิกขา ออกพรรษาในปีนั้นท่านก็เดินทางเข้ากรุงเทพฯ

ต่อมา พ.ศ. 2454 พระครูโยคาธิการวินิต (ทอง) ได้มาอยู่และ เป็นเจ้าอาวาส ในปี พ.ศ. 2457 เจ้าอาวาส ได้จัดทำแผนผังของวัดรายงานต่อสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส วัดบวรนิเวศวิหาร เมื่อสมเด็จพระมหาสมณเจ้ากรมพระยาวชิรญาณวโรรส ได้ทรงรับรายงานและทรงเห็นชื่อว่าวัดธรรมยุติการาม ก็ไม่ทรงพอพระทัย โดยดำริว่าชื่อวัดนี้เป็นการเฉพาะหมู่เฉพาะคณะหนึ่งเท่านั้น ไม่เหมาะแก่สาธารณะ จึงมีลายพระหัตถ์ถึงกรมพระยาดำรงฯ ให้เปลี่ยนชื่อวัดเสียใหม่ว่าวัดธรรมบูชา และได้ใช้ชื่อว่าวัดธรรมบูชาตั้งแต่นั้นมาจนถึงปัจจุบัน ในปี พ.ศ. 2490 พระครูโยคาธิการวินิตก็มรณภาพ

ในปี พ.ศ.2490 ท่านเจ้าคุณพระธรรมวิโรจนเถร (พลับ) สมัยนั้นยังดำรงสมณศักดิ์เป็นพระครูสาสนภาณพินิจ ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส และได้ปรับปรุงพัฒนาวัดตามลำดับมา จนได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทาน พระบรมราชานุญาต ให้ยกฐานะวัดขึ้นเป็นพระอารามหลวง ตั้งแต่วันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2491 ท่านดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส รูปแรกของพระอารามหลวง และดำรงตำแหน่งเจ้าคณะจังหวัดฝ่าย ธรรมยุตรูปแรกด้วย จนกระทั่งถึง พ.ศ. 2498 ท่านก็มรณภาพ

ต่อมา พ.ศ. 2499 พระเทพสารสุธี (แสง ชุตินฺธโร ป.ธ. 5) ในสมัยนั้นยังดำรงสมณศักดิ์เป็นพระโชติธรรมวราภรณ์ ได้ดำรงตำแหน่งพระอารามหลวงแหน่งราชอากราจักรสาม

เจ้าอาวาสและเจ้าคณะจังหวัดสุราษฎร์ธานี (ธรรมยุต) จนถึงปัจจุบัน ท่านได้ปรับปรุงและสร้างเสนาสนะในวัดตลอดมา

พระอุโบสถ สร้างเสร็จเมื่อประมาณ พ.ศ. 2450 สร้างด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก ทรงประยุกต์ มุงด้วยกระเบื้องปูน สร้างในสมัยพระกรับ ญาณวีโร เป็นเจ้าอาวาสและถูกวาตภัยครั้งใหญ่ เมื่อ พ.ศ. 2505 ชำรุดทรุดโทรมมากยากแก่การจะบูรณะให้คงสภาพเดิมได้ จึงได้จัดการก่อสร้างพระอุโบสถ หลังใหม่ขึ้นโดยสมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราชสกลมหาสังฆปริณายก (จวน อุฏฐายี) วัดมกุฎกษัตริยาราม กรุงเทพฯ เสด็จทรงวางศิลาฤกษ์ เมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2513 และเริ่มดำเนินการก่อสร้างเมื่อปี พ.ศ. 2519 ขณะนี้การ ก่อสร้างยังไม่แล้วเสร็จ

ศาลาการเปรียญ เป็นศาลาทรงไทยสร้างด้วยไม้ เสาคอนกรีต ยกพื้นสูงสร้างเมื่อ พ.ศ. 2496 และได้ขยายตัดแปลงให้กว้างขวางกว่า เดิม เพื่อสะดวกในการที่ประชาชนจะมาประชุมฟังธรรมและประกอบพิธี อื่นๆ ใน พ.ศ. 2499

หอระฆัง สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ.2470 โดยนางนึก วัดนี้มีเนื้อที่ตั้งวัดทั้งสิ้น 19 ไร่ 1 งาน 4.5 ตารางวา

ที่มา : พระอารามหลวงแห่งอณาจักรสยาม, ลำจุล ฮวบเจิรญ

271.วัดไตรธรรมาราม

ลำดับชั้น : วัดพระอารามหลวงชั้นตรี   
ชนิด : สามัญ   
นิกาย : มหานิกาย
แขวง/ตำบล : ตลาด
เขต/อำเภอ : เมืองสุราษฎร์ธานี
จังหวัด : สุราษฎร์ธานี
พ.ศ.ที่สร้าง :  -
พิกัด : 9.13999, 99.3235

วัดนี้สร้างมานานไม่ต่ำกว่า 100 ปีเศษ ผู้สร้างวัดนี้คืออุบาสิกา 3 คน ชื่อนางเหลือ ถาวรสุข นางเภา และนางฉิม ทั้งสามเป็นหม้าย จึง ได้ชื่อว่า “วัดสามแม่หม้าย” ต่อมาพระปลัดสิทธิ์ ซึ่งเป็นเจ้าอาวาสได้ เปลี่ยนชื่อเป็น “วัดตรีศรัทธาวาส" แล้วกลับไปใช้ชื่อเก่า จนกระทั่งเดือน มีนาคม พ.ศ.2484 จึงได้เปลี่ยนมาใช้ชื่อ “วัดไตรธรรมาราม” ซึ่งยัง คงมีสัญลักษณ์เต็มคือ

ตรี และ ไตร = สาม


พระอุโบสถ หลังเก่าชำรุด มาก จึงสร้างขึ้นใหม่ตามแบบของ กรมศิลปากร (แบบ ก) กว้าง 12 เมตร ยาว 34 เมตร ส่วนพระประธานในพระอุโบสถสร้างมานาน ตั้งแต่สร้างวัด เป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย ที่หน้าพระอุโบสถหลังใหม่ มีพระพุทธรูปปูนปั้นองค์หนึ่ง หน้าตักกว้าง 3 วา 2 ศอก สูง 4 วา 1 ศอก 8 นิ้ว ภายในองค์พระบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ประดิษฐานอยู่ที่ โคนต้นโพธิ์ ซึ่งนำเมล็ดพันธุ์มาจากพุทธคยา ประเทศอินเดีย ปลูกไว้ที่ หน้าพระอุโบสถ พระพุทธรูปองค์นี้มีนามว่า “พระโพธิพุทธคยานุสรณ์" สร้างเสร็จมีพิธีฉลองเมื่อวันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ.2507

ศาลาการเปรียญ มีขนาดกว้าง 16 เมตร ยาว 20 เมตร สร้าง เสร็จเมื่อปี พ.ศ.2516

วัดไตรธรรมาราม ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา ในเนื้อที กว้าง 40 เมตร ยาว 40 เมตร เมื่อวันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2505

ได้ประกอบพิธีผูกพัทธสีมา เมื่อวันที่ 16 เมษายน พ.ศ.2508 ได้รับพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานบรมราชานุญาตให้ ยกฐานะขึ้นเป็น พระอารามหลวง ตั้งแต่วันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2521

ที่ดินที่ตั้งวัดมีจำนวนทั้งสิ้น สิ้น 11 ไร่ 2 งาน

ที่มา : พระอารามหลวงแหน่งอณาจักรสยาม, ลำจุล ฮวบเจริญ

269.วัดมหาธาตุวรวิหาร

ลำดับชั้น : วัดพระอารามหลวงชั้นตรี   
ชนิด : วรวิหาร   
นิกาย : มหานิกาย
แขวง/ตำบล : คลองกระแซง
เขต/อำเภอ : เมือง
จังหวัด : เพชรบุรี
พ.ศ.ที่สร้าง :  พ.ศ.2275-2301
พิกัด : 13.54756, 99.81404

***ปรับปรุง ไปมาเมื่อ ม.ค.66

วัดมหาธาตุวรวิหาร เป็นวัดที่มีความสำคัญ ทางด้านประวัติศาสตร์ ศิลปะและโบราณคดี ภายในพระวิหาร หลวงของวัด ประดิษฐานพระพุทธรูปสำคัญ คือหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์ วัดมหาธาตุ ด้านหลังพระวิหารหลวง คือพระปรางค์ 5 ยอด อยู่ภายในวิหารคต ทางด้านทิศใต้ของพระวิหารหลวง คือ พระวิหารน้อย และวัดมหาธาตุวรวิหารยังได้สร้าง พิพิธภัณฑ์ของวัดเป็นที่รวมศิลปะความเป็นมาต่างๆของวัดไว้ให้ผู้สนใจได้เข้าชม

พระวิหารหลวง สร้างในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลายรัชสมัยพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ (พ.ศ.2275-2301) ภายใน พระวิหารหลวงมีพระพุทธรูปที่สำคัญ คือพระพุทธรูปประธานทรงราชาภรณ์ นอกจากนี้ยังมีหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์วัดมหาธาตุ เป็นพุทธรูปปรางมารวิชัย หน้าตักกว้าง 8 นิ้ว หัตถ์ซ้ายถือพัด ประดับด้วยลายปูนปั้น รูปพระนารายณ์ทรงครุฑยุดนาค มี พญาวานรแบกครุฑอยู่อีกขั้นหนึ่งพื้นหลังเป็นลายกนก ก้านขดออกช่อลายหางโดเป็นรูปครุฑ นาค ยักษ์ ฯลฯ

พระวิหารน้อย เป็นสถาปัตยกรรมสมัยอยุธยา ฐานอ่อนโค้งทรงสำเภา ตั้งอยู่ระหว่างพระวิหารหลวงกับอุโบสถ เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธรูป หลวงพ่ออู่ทอง ศิลปะแบบอู่ทอง ปางมารวิชัย ที่ฐานมีลายปูนปั้นประดับกระจกสวยสด งดงาม เช่น รูปม.ร.ว.ศึกฤทธิ์ ปราโมช อดีตนายกรัฐมนตรีแบกฐานเป็นต้น ที่หน้าบันประดับด้วยลวดลายปูนปั้นวิจิตรงดงาม เช่นเดียวกับพระอุโบสถ และพระวิหารหลวง

พระปรางค์ 5 ยอด วัดมหาธาตุวรวิหาร มีพระปรางค์ 5 ยอด เป็นสัญลักษณ์สูงตระหง่านในเขตพุทธาวาส สามารถ มองเห็นได้แต่ไกลทั้ง 4 ทิศ วัดจากฐานถึงยอดนภศูลได้ 55 เมตร รอบฐานยาว 120 เมตร มีอายุราว 1,000 กว่าปี ภายในบรรจุ พระบรมสารีรักธาตุมาแต่อดีตกาล มีระเบียงคตรอบพระปรางค์เป็นรูปสี่เหลี่ยมจตุรัสในระเบียงคตมีพระพุทธรูปจำนวน 193 องค์ ประดิษฐานบนระเบียง พร้อมทั้งมีตัวแบกที่ฐานพระ ส่วนมากตั้งอยู่ใต้องค์พระพุทธรูปทางเครื่องไว้หลากหลาย สวยงาม พระพุทธรูปส่วนใหญ่เป็นศิลปะอยุธยาตอนปลาย และสกุลช่างเมืองเพชร พุทธลักษณะงดงามมาก

พิพิธภัณฑ์ ศาลา น.ส.อำพร บุญประคอง เป็นศาลาที่สร้างขึ้นใหม่ เพื่อเป็นพิพิธภัณฑ์ของวัดมหาธาตุวรวิหาร เพชรบุรี ภายในรวบรวมเครื่องลายคราม พระพุทธรูป แผ่นภาพพระบาทและสิ่งของมีค่าที่หายาก ตั้งแสดงไว้ และเปิดให้ ผู้สนใจเข้าชม

ที่มา : ป้ายในวัด

14/4/66 ตื่นตีห้า เตรียมตัวบินกลับ กาฐมาณฑุ เที่ยว 07.30 น. แต่โชคร้ายโดนยกเลิกเที่ยวบินประมาณ 12.00 น. เนื่องจากการสื่อสารขัดข้อง เลยต้องนั่งแทกซีกลับมาแทน แทนที่จะใช้เวลาบินแค่ 20 นาทีกลายเป็น 7 ชม. ประกอบกับตรงกับขึ้นปีใหม่เนปาลด้วย หารถยากไปอี๊ก ความทรมานระยะทาง 200 กม. จำได้นานเลย ถนนแย่มากๆ แนะนำบินดีกว่านะครับ เผื่อวันด้วย ไว้เจอทริปถัดไปครับ

15/4/66 เที่ยวในเมือง แล้วรอบินกลับไทย

ระหว่างทางสวยดีนะ

สบายใจล่ะ กลับบ้านได้ มีภาพไปอวดแล้ว เราตัดสินใจไปนอนที่ Low Camp (2970) จะได้เดินไม่ไกลมากขากลับ(คิดถูก)

ซูมไปใกล้ๆ เธอก็ก้อนหินธรรมดาเอง เพียงแค่อยู่สูงๆ